Φυλή-φύλο-τάξη στην αξεδιάλυτη διαπλοκή τους: αυτό είναι το ουσιαστικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο στήνεται το σενάριο της βραζιλιάνικης ταινίας με τον ατυχή και συσκοτιστικό αγγλόφωνο τίτλο The second mother ο οποίος παρακάμπτει το αγωνιώδες, επίμονο ερώτημα που απηχεί ο πρωτότυπος Que Horas Ela Volta? (Τι ώρα επιστρέφει;) – αυτό που δεκατρία χρόνια απευθύνει επίμονα η κόρη συμπυκνώνοντας την απουσία της φυσικής της μητέρας,υπηρέτριας άλλων και δεύτερης μάνας/νταντάς ενός ξένου παιδιού.
Σε πλήρη αντιστοίχιση προς την κοινωνική/ταξική αρχιτεκτονική, η ψυχοδυναμική και χωρική αρχιτεκτονική του μεγαλοαστικού σπιτιού διαταράσσεται από τη φουριόζα είσοδο της κόρης της υπηρέτριας, δηλαδή από μια γενιά που επιχειρεί να ρηγματώσει το αποικιοκρατικό και ρατσιστικό (εν τέλει βαθιά καπιταλιστικό) πλέγμα σχέσεων. Και ακριβώς το αίσιο τέλος, ακόμα κι αν φαντάζει καθ’ υπερβολή αισιόδοξο, εντάσσει την ταινία μεταξύ εκείνων που κοινωνικά υπηρετούν την επιθυμία να γκρεμιστεί ο παλιός κόσμος.
Η κινηματογραφική γραφή δεν έχει καμία επιτήδευση, οι χαρακτήρες στήνονται ντοκιμαντερίστικα, η πλοκή αρθρώνεται καθαρή και με έντονες αντιστίξεις, χωρίς την ευκολία των θυματοποιήσεων και τον εντυπωσιασμό των σκοτεινών συμβολισμών, αλλά με περίσσεια περηφάνιας για την αόρατη, υποτιμημένη, διάχυτη παντού στη Λατινική Αμερική εργατική τάξη των ιθαγενών γυναικών υπηρετριών. Ανακινούνται με τρυφεράδα και δίχως φανφάρες ή αποστεωμένο διδακτισμό καίρια πολιτικά ερωτήματα: η σημασία των αντιφάσεων στην κοινωνική συνθήκη, οι ”φεμινισμοί” που τις παρακάμπτουν υπηρετώντας την μηχανής, οι επιπτώσεις πάνω στην ανθρώπινη σχεσιακότητα αλλά και τα όρια της κοινωνικής κινητικότητας μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια.
Πρόκειται για μια ταινία που καταγράφει την παραπάνω πολυπλοκότητα με τη σημειολογία μιας έξοχης, σεβαστικής και προσεκτικά διαυγασμένης απλότητας.
Παρασκευή 26 Ιανουαρίου
στις 20.00
στο
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα
Ζ . Πηγής 95-97 & Ισαύρων
ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ
εργαστήρι για τους δραπέτες του πραγματικού
