Μηνιαία αρχεία: Ιανουάριος 2019

Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για την πιάτσα;

Για ένα παρωχημένο κατάλοιπο άλλων εποχών;

Μια γραφική συνάθροιση οπισθοδρομικών, απρόθυμων να ακολουθήσουν τα εκάστοτε νέα ήθη;

Πoια η σχέση της με τους επίσημους θεσμούς του κράτους και της αγοράς, με τη γραφειοκρατία και τους επαγγελματίες;

Και ποιοι είναι οι άνθρωποι της; Οι άνθρωποι της πιάτσας;

Μάγκες και μάγκισες, ρεμπέτες και ρεμπέτισσες όλου του ντουνιά;

Ένα άλλο όνομα για τους μικροαστούς και τους νοικοκυραίους;

Ποια η σχέση των ανθρώπων της με τον λαϊκό πολιτισμό, τα ήθη, τους τρόπους και τις νοοτροπίες του;

Επιχειρώντας να διερευνήσουμε πιθανές απαντήσεις στα παραπάνω, και σε ακόμη περισσότερα, ερωτήματα συζητάμε με τον συγγραφέα της Πιάτσας, Ζάχο Παπαζαχαρίου.

Στόχος μας είναι να προσεγγίσουμε όψεις και διαστάσεις της πιάτσας, του πολιτισμού και του ήθους των ανθρώπων της.

Να διερευνήσουμε την πολιτική της δυναμική, τη δυνατότητα της να συμβάλει σε μια ουσιαστική απο-κρατικοποίηση της ζωής, κόντρα στις παλιές, αλλά και στις νέες γραφειοκρατίες των καιρών μας.

Να σκιαγραφήσουμε τις ανθρώπινες φυσιογνωμίες που τριγυρνάνε στις πιάτσες ως δυνατότητες ενός άλλου τρόπου συγκρότησης μας ως υποκείμενα, ως πηγή έμπνευσης για ένα διαφορετικό τρόπο ύπαρξης, για μιας άλλη μορφή ζωής.

Με δυο λόγια, να αναδείξουμε την πολιτική και ανθρωπολογική σημασία της Πιάτσας για εμάς σήμερα.

Παρασκευή 1-2-2019 στις 20.30

στο

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα

Ζ. Πηγής 95 97 & Ισαύρων

ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ

«Tο εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι»
με την μουσική συνοδεία των

TERRAPIN
Σαββάτο 26/1/2019 στις 21.30

θα ακολουθήσει bar σε rock ήχους

Το Σάββατο 26 Γενάρη, θα συναντήσουμε στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα τους psychedelic folk rockers Terrapin οι οποίοι θα δημιουργήσουν ένα ζωντανό soundtrack για μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες στη ιστορία του κινηματογράφου: «Το εργαστήριο του Δρ Καλιγκάρι» του Robert Wiene (1920). Αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε θέματα από το πρώτο άλμπουμ τους Sanctuary, σε δικά τους καινούργια κομμάτια, σε τραγούδια των Tim Buckley, Syd Barrett, Thin White Rope, The Sound κ.α., καθώς και με χρήση αυθόρμητης σύνθεσης θα ισορροπήσουν αντιστικτικά απέναντι στις απόκοσμες εφιαλτικές εικόνες του πιο διάσημου, ίσως, δείγματος του γερμανικού εξπρεσιονισμού.

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚόΠΙΟ
εργαστήρι για τους δραπέτες του πραγματικού

όσ@ περνάμε από αυτόν τον κλάδο(και από άλλους βέβαια) βγαίνουμε με διάφορα προβλήματα.. άλλ@ στη μέση, άλλ@ στα γόνατα, άλλ@ στα χέρια.. πάρτυ για όσα τράβηξε το κορμάκι μας όλα αυτά τα χρόνια κ για όσα είναι ακόμα να τραβήξει. ελάτε να λικνίσουμε τους σπόνδυλούς μας που μείναν ανέπαφοι αλλά κυρίως αυτούς που λύγισαν κάτω απ τους δίσκους… για την πίεση και τα ζόρια μας, για τις νίκες και τις ήττες μας! για την Ε. που δε ξέρω σε ποιό κλάδο βρίσκεται, ξέρω όμως πως θέλουν στήριξη οι σπόνδυλοί της ♥

————

Η πρώτη φορά που έγραφα κείμενο γι αυτή την υπόθεση είχε μέσα της ελπίδα κ αισιοδοξία, ήταν ακόμα τον πρώτο χρόνο, πριν ή μετά την επιθεώρηση εργασίας δε θυμάμαι.. ήτανε τότε που κάναμε παρέμβαση με το σωματείο. Τότε γράψαμε για αυτή την Κ πρώτη φορά. Εδώ λοιπόν η συνέχεια.

Η Κ. (εγώ) δούλευε σ΄ένα μπαρ στου ζωγράφου (ε πλέον δεν έχει σημασία να πούμε το όνομά του, εδώ δε διακυβεύεται κάτι, εδώ πια όλα τα μαγαζιά στου ζωγράφου λειτουργούν με το ίδιο καθεστώς.) Η Κ. δε πληρωνόταν Κυριακές και αργίες, δε πληρωνόταν βραδινά, δεν έπαιρνε δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, άδειες και τα σχετικά. Καθώς επίσης η Κ. όταν απολύθηκε δε πήρε ποτέ αποζημίωση εφόσον δεν είχε κ τα σχετικά ένσημα. Η Κ. πήγε επιθεώρηση εργασίας, η επιθεωρήτρια πήρε το μέρος της, η αφεντικίνα της ανένδοτη. Ε, με τα πολλά η Κ. κινήθηκε δικαστικά απέναντι στο αφεντικό της. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο, η δικηγόρος της τη βοήθησε αρκετά, καθώς και οι φίλες της. Πώς να ναι εύκολο να τα βάλεις με το αφεντικό σου; Να μπλέξεις με δικαστήρια; Η δική έγινε 4 χρόνια μετά την κατάθεση της αγωγής. Το δικαστήριο πήγε αρκετά καλά για την Κ, ή έτσι πίστεψε τότε. Η αντίδικος δε φαινόταν να ναι οργανωμένη, ο μάρτυρας τους ήταν λίγο ό,τι να ναι.. η αφεντικίνα βρήκε κ κατέθεσε 3 μαρτυρίες συναδέλφων που λέγαν τι εξαίσιο αφεντικό είναι αυτή, και τι ανεπρόκοπη κ αχαΐρευτη είναι η Κ. Από την άλλη η Κ βρήκε και αυτή μία συναδέλφισσα που κατέθεσε υπέρ της (και την ευχαριστεί πολύ πολύ). Η απόφαση βγήκε μετά από 6 μήνες και η απόφαση έμελε να ναι απορριπτική για την Κ.

Ο κύριος δικαστής εξέτασε εξονυχιστικώς τα στοιχεία που είχε μπροστά του (νοτ) και αποφάνθηκε πως συμφωνεί με την εργοδότρια. Λίγο πολύ ο κύριος δικαστής δε μπήκε καν στη διαδικασία να αιτιολογήσει νομικά την απόφασή του αυτή. Απλώς συμφωνεί ρε παιδί μου, πώς να στο πω.. του φάνηκε πιο αξιόπιστος ο δικός της μάρτυρας και οι δικές της καταθέσεις. Αυτή η ψωρομάρτυρας της Κ δεν είχε να πει κ πολλά.. ο κύριος Δικαστής επέτρεψε παρατυπίες της άλλης πλευράς παρά τις ενστάσεις της δικηγόρου της Κ, γιατί «σιγά μωρέ, πώς κάνετε έτσι..». Ο κύριος Δικαστής πρέπει να καταλάβετε είναι πολυάσχοχλος άνθρωπος, και χάρη μας έκανε.

Η Κ με την απόφαση αυτή στα χέρια της κατέρρευσε. Ένιωσε να της κόβονται τα πόδια. Η Κ δουλεύει χρόνια στον κλάδο, έχει χρόνια ενσήμων που είναι ανύπαρκτα. Δεν έχει πληρωθεί ποτέ της καμία Κυριακή και έχει δουλέψει τόσες μα τόσες πολλές, το ίδιο κ βραδινά, το ίδιο κ αργίες, δεν έχει πάρει πότε της διπλούς μισθούς. Οι μόνες άδειες που γνώρισε η Κ είναι οι άνευ. Η Κ τρώει αυτή τη σαπίλα του κλάδου εδώ και χρόνια και όταν τόλμησε να ορθώσει ανάστημα, το κράτος της είπε σκάσε κ κολύμπα. Η Κ ένιωσε τη ματαιότητα της εργατικής τάξης στο έπακρο.

Έτσι λοιπόν έφτασα εδώ (η Κ.). Θέλω να το μοιραστώ, να μην απελπιστώ μόνη μου, αλλά να το γιορτάσω μαζί με τους συμμάχους κ τις σύμμαχές μου. Οι ήττες της εργατικής τάξης θα εορταστούν συλλογικά και θα νιώθουν σαν νίκες. Γιατί παρά τη ματαιότητα και την απογοήτευση, ζητούμενο είναι η στήριξη και η αλληλεγγύη. Ποτέ κανέν@ μόν@ απέναντι στο σάπιο σύστημα.